Hello, szkoła!

17 sierpnia 2018

Jeszcze kilka lat temu patrzyłam na rodziców dzieci w wieku szkolnym jak na … dinozaury. To byli ‘ci starsi ludzie’, którzy żyli w absolutnie innym świecie niż ja – młoda mama, małych dzieci. Z perspektywy czasu muszę powiedzieć, że mogłam lepiej przemyśleć tę teorię, jako, że te dwa okresy dzieliła wybitnie niewielka ilość lat. I tak oto szkolnych dzieci mam już dwoje. Pierwszo i czwartoklasistę.

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że czas po prostu pędzi! Ten frazes powtarzamy jako mamy, setki razy. Ale dziewczyny, on serio pędzi. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że za kolejne 10 lat (bo od takiego czasu jestem mamą), jedno z moich dzieci może mieszkać poza domem, a drugie, ledwie ze mną gadać, to na plecach zaczynają jeżyć mi się włosy. Pomyślcie, jak głośno za 10 lat powiem “kiedy to minęło?!” i “jak to w ogóle możliwe”. Myślę, że to jest dobry okres, na to, żeby sobie codziennie przypominać, że dzieci wychowujemy nie dla siebie, lecz dla świata.

[ Kiedy byłam w wieku Maksymiliana, moi rodzice postanowili przeprowadzić się z małego mazurskiego miasteczka do Białegostoku. Myśląc o mojej przyszłości, wyszli ze swojej strefy komfortu i zamienili wielkie mieszkanie, na dużo mniejsze w jednym z dziesięciu największych miast Polski. To tu poszłam już do IV klasy. Od początku sama jeździłam autobusem, mimo, że minutę wcześniej mieszkałam w miasteczku w którym każdy każdego znał i w godzinę można obejść je dookoła. Ale rodzice postanowili, że samodzielność dobrze mi zrobi. Więc zaczęła być grana wielka szkoła, nowi koledzy, nauczyciele, nowe wszystko. W tym samym kraju, ale jakby w innym świecie.
Po latach mogę powiedzieć, że jestem rodzicom niesamowicie wdzięczna za tę decyzję, bo miała ona wpływ na całe moje życie, na to kim jestem obecnie. ]

A co dokładnie zmieni się w naszej codzienności? Maks w IV klasie będzie miał pewnie dodatkowe przedmioty. Być może w końcu będzie musiał odrabiać prace domowe, które Pani w klasach I-III zarzuciła. Z tego co wiem, świetlica z zajęciami dla dzieci jest do III klasy, więc po lekcjach Maks będzie czekał na siostrę w bibliotece. Mój duży synek chce także dostać klucz i wracać sam do domu. Trochę to niełatwe, jako, że od nas bezpośrednio nie ma dojazdu. Trzeba iść z kilometr, potem jechać 2 przystanki autobusem i znowu iść. Ale niech się uczy. Tak jak ja 23 lata temu :)

Lenka zaś od września będzie musiała zaprzyjaźnić się z budzikiem, jako, że zawsze ma na 8 rano. W jej rutynie zmieni się bardzo dużo i mam szczerą nadzieję, że szybko się w nią wdroży, jako, że nie jest ona taka ‘dojrzała’, jak część jej koleżanek z (teoretycznie) tego samego rocznika (choć często dzieli je różnica 10 m-cy). Będzie musiała poradzić sobie z drugim śniadaniem, a przecież jeszcze chwilę temu, w p-kolu, panie wycierały im buźki… Będzie musiała wejść do swojej klasy, kiedy w poprzednim roczniku musiał wprowadzać 6-latków rodzic (schody). Ona wciąż ma poranne problemy z odklejeniem się od tatusia czy mamy.. Miejmy nadzieję, że to minie. Po lekcjach będzie uczęszczała do świetlicy i na szkolne zajęcia dodatkowe. Będzie musiała się ogarnąć, gdzie w ogóle ma iść. Uhhh, stresuję się tym wszystkim :).

Póki co kończymy projekt wyprawka! W szafie czekają plecaki, piórnik i przybory szkolne. Obok stoją buty i wiszą worki. W kuchni lunchboxy wypadają z szuflad. Chyba jesteśmy w miarę przygotowani. Jedynym elementem, który został były ubrania. Ja sprawę mam ułatwioną, bo w naszej szkole obowiązują ‘mundurki’, a dokładniej od góry polo z logo szkoły. Kupiłam więc spodnie Maksowi, Lence spódniczkę, oraz sweterki i bluzy na polo z krótkim rękawem (część kupujemy z krótkim, a część z długim). Może od tego roku coś się zmieni, bo starsze klasy nie chcą już nosić mundurków i ‘noszą się’ po swojemu. Maks już deklaruje takie przemyślenia.
Do tej pory sprawa wyglądała jednak tak, że większość spodni dzieciaków zajeżdżana była na śmierć. Nie opłacało się więc dokonywać wielkich inwestycji. W ogóle dzieciom w szkole ma być wygodnie. Z drugiej strony, żeby nie było żal jak zniszczą – a niszczą namiętnie – więc część wyprawki ubraniowej warto zakupić mądrze i ekonomicznie.

W nowej gazetce PEPCO znajdziemy ciekawe i bardzo ładne ubranka do szkoły. Króluje motyw Disney “bajeczny powrót do szkoły” – dla najmłodszych Minnie, a dla starszaków modne printy. Ale to nie jedyne printy- Lence spodobała się seria w kotki, a Maks – jak na starszaka przystało – wybrał wygodne koszulki, na które nakłada koszule (żeby móc je w szkole zdjąć, kiedy szaleje z kolegami). Ubranka mają wybitnie atrakcyjne ceny, totalnie ‘na każdą kieszeń’. Znajdziemy też masę disneyowskich dodatków od bielizny po lunchboxy, bidony, ręczniki czy plecaki, a także duży wybór przyborów szkolnych. Zresztą sami zobaczcie w —> gazetce (TU).

Bluza dziewczęca Minnie 14,99 zł; spódniczka dżinsowa 19,99 zł

Bluza dziewczęca Minnie 14,99 zł; pojemnik śniadaniowy 4,99 zł

Bluza dziewczęca Minnie 14,99 zł; spódniczka dżinsowa 19,99 zł

Koszulka chłopięca 14,99 zł; spodnie dresowe chłopięce 19,99 zł; obuwie sportowe chłopięce 29,99 zł; bluza dziewczęca Minnie 14,99 zł; spódniczka dżinsowa 19,99 zł; obuwie sportowe dziewczęce 29,99 zł